Það var þá ekki Kísiliðjunni að kenna.

Nú er komið í ljós, sem margir héldu fram, að vinnsla kísilgúrs úr botni Mývatns var í raun að forða vatninu frá því að grynnka meir en lífríkið þoldi á hverjum tíma. Eins og allir muna, sem gerðu út af við þetta eina fyrirtæki á  Íslandi sem nýtti beint gufu til vinnslu, þá var blautvinnsla kísilgúrs í Mývatni einstök á heimsvísu. Allar aðrar kíkilgúrnámur voru í uppþornuðum stöðuvötnum.

Umhverfisöfgarnir og náttúrusnobbið börðust fyrir lokun verksmiðjunnar með dyggri aðstoð stjórnmálamanna. Þetta er niðurstaðan . Fyrir utan það að mannlíf og atvinnulíf í Þingeyjarsýslum verður aldrei það sama.

Einsletur hópur höfuðborgarbúa stjórna síðan umhverfismálum í Mývatnssveit. En bera þeir ábyrgð?

Teppi grænþörunga og kúluskítur að hverfa í Mývatni

Athugasemdir

[Hörður Einarsson, 24.11.2012 kl. 13:06]

Það vantar Kísiliðjunna.

[Björn Sævar Eggertsson (IP-tala skráð) 29.11.2012 kl. 20:03]

Auðvita voru það mistök að loka Kísiliðjunni, ég svosem vissi það ekki fyrr en bara núna. Þetta lið fyrir sunnan heldur að það ráði öllu. Réttast væri að byrja að vinna kísilgúr þarna aftur!