Það var þá ekki Kísiliðjunni að kenna.

Nú er komið í ljós, sem margir héldu fram, að vinnsla kísilgúrs úr botni Mývatns var í raun að forða vatninu frá því að grynnka meir en lífríkið þoldi á hverjum tíma. Eins og allir muna, sem gerðu út af við þetta eina fyrirtæki á  Íslandi sem nýtti beint gufu til vinnslu, þá var blautvinnsla kísilgúrs í Mývatni einstök á heimsvísu. Allar aðrar kíkilgúrnámur voru í uppþornuðum stöðuvötnum.

Umhverfisöfgarnir og náttúrusnobbið börðust fyrir lokun verksmiðjunnar með dyggri aðstoð stjórnmálamanna. Þetta er niðurstaðan . Fyrir utan það að mannlíf og atvinnulíf í Þingeyjarsýslum verður aldrei það sama.

Einsletur hópur höfuðborgarbúa stjórna síðan umhverfismálum í Mývatnssveit. En bera þeir ábyrgð?

Teppi grænþörunga og kúluskítur að hverfa í Mývatni